Depozyt kodu źródłowego – niezawodny sposób zabezpieczenia systemu IT

Przedsiębiorcy, i to zarówno ci mikro jak i makro, coraz częściej i z większym przekonaniem zlecają firmom trzecim stworzenie oprogramowania przygotowywanego specjalnie dla nich – według ich wymagań i wskazówek, tzw. oprogramowania dedykowanego.

Nie ulega wątpliwości, że system informatyczny w większości przedsiębiorstw pełni rolę kluczową. To w nim znajdują się wszelkie niezbędne i najważniejsze dla firmy informacje. System informatyczny wydaje się być w dzisiejszych czasach „kręgosłupem” biznesu. Kod źródłowy jest zaś „kręgosłupem kręgosłupa”, co czyni z niego niezwykle istotny element każdej firmy. W interesie przedsiębiorcy jest zatem należyte zabezpieczenie dla siebie dostępu do kodu źródłowego, na wypadek wystąpienia po stronie wykonawcy możliwych do przewidzenia problemów. Wydaje się, że najbezpieczniejszym rozwiązaniem – dla obu stron – jest skorzystanie z usługi depozytu kodu źródłowego.

Po co i jak deponować kod źródłowy?

Ideą wykorzystania depozytu kodu źródłowego jest zabezpieczenie stron umowy o stworzenie oprogramowania. Wydaje się jednak, że ta konstrukcja (depozyt) w większym stopniu działa na korzyść przedsiębiorcy zamawiającego stworzenie systemu.

Umowa depozytu kodu źródłowego polega na tym, że licencjodawca (twórca oprogramowania) składa u depozytariusza (osoba trzecia) kod źródłowy będący przedmiotem umowy. Jednocześnie twórca oprogramowania upoważnia licencjobiorcę (zamawiającego) do uzyskania kodu, w konkretnych przypadkach, które strony wspólnie uzgadniają w umowie.

Najczęściej depozytariusz jest upoważniony do wydania kodu źródłowego licencjobiorcy w przypadku:

• upadłości lub likwidacji dostawcy oprogramowania,
• odmowy świadczenia serwisu lub usług utrzymaniowych przez dostawcę systemu,
• awarii oprogramowania, której dostawca oprogramowania nie chce usunąć,
• zaprzestania rozwijania danego oprogramowania przez dostawcę.

Zasadnym jest pytanie: gdzie kod źródłowy można zdeponować? Jeszcze kilka, kilkanaście lat temu najczęstszą praktyką było złożenie kodu źródłowego (w postaci np. płyty CD) w skrytce bankowej lub depozycie notarialnym. Dziś, na rynku pojawia się coraz więcej firm oferujących profesjonalne usługi depozytu kodu źródłowego – wraz z weryfikacją kodu źródłowego pod kątem analizy jego kompletności, jakości, czytelności czy posiadania właściwej dokumentacji.

Umowa depozytu kodu źródłowego

W praktyce wyodrębnić można dwa główne sposoby zawarcia umowy depozytu kodu źródłowego. Pierwszym sposobem jest sporządzenie dwóch zależnych od siebie umów. W jednej z nich (zawartej z zamawiającym) dostawca zobowiązuje się do złożenia kodu źródłowego do depozytu na określonych wspólnie przez strony warunkach. W związku z tą umową jedna ze stron sporządza umowę z depozytariuszem na depozyt kodu źródłowego. Innym rozwiązaniem jest sporządzenie umowy trójstronnej, zawartej pomiędzy zamawiającym, dostawcą oraz depozytariuszem.
Należy jednak zwrócić uwagę, że jeżeli to dostawca zawierał umowę dotyczącą skrytki sejfowej lub przechowania, to zgodnie z prawem upadłościowym, z chwilą ogłoszenia upadłości umowy te ulegają rozwiązaniu!

Korzyści ze zdeponowania kodu źródłowego

Zawarcie umowy depozytu kodu źródłowego leży w interesie każdej ze stron umowy na stworzenie oprogramowania. Co oczywiste, stanowi ona zabezpieczenie dla zamawiającego, ale także dostawca usługi, podpisaniem takiej umowy, zwiększa swoją wiarygodność. Mając świadomość, że kod źródłowy nie pozostanie całkowicie w rękach licencjodawcy, zamawiający może być bardziej skłonny do złożenia zlecenia na wykonanie usługi.

Osobiście uważam depozyt kodu źródłowego za doskonałe rozwiązanie dla każdej firmy i dlatego rekomenduję zawarcie stosownej umowy każdemu przedsiębiorcy, któremu nie jest obojętne bezpieczeństwo, przyszłość i ciągłość trwania jego biznesu.