Nakaz opróżnienia bądź wyłączenia budynku z użytkowania

W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia zawaleniem budynku przeznaczonego na pobyt ludzi organ nadzoru budowlanego podejmuje konkretne działania. Zgodnie z art. 68 p.b., na podstawie oględzin, organ nadzoru wydaje decyzję o opróżnieniu bądź wyłączeniu z użytkowania całości lub części budynku w określonym terminie. Decyzję taką otrzymuje właściciel lub zarządca obiektu.

W opisanym przypadku organ nadzoru jest zobligowany do podjęcia działań, a ewentualne podjęcie decyzji nie jest pozostawione uznaniu organu.

Należy także wskazać, że opróżnienie budynku nie jest tożsame z wyłączeniem budynku z użytkowania. Pojęcia te wyraźnie rozróżnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 9 stycznia 2019 r. (w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 419/19). Jak orzekł Sąd, opróżnienie budynku i jego wyłączenie z użytkowania stanowią różne obowiązki.

„Dla ustalenia, że spełniony został obowiązek wyłączenia z użytkowania wystarczy stwierdzenie, że w obiekcie nie przebywają ludzie (obiekt nie jest już przez nich użytkowany w celach pobytu). Natomiast obowiązek opróżnienia budynku dotyczy sytuacji, gdy zamieszkują w nim ludzie i oznacza też m.in. obowiązek usunięcia z budynku przedmiotów znajdujących się w nim.” (II SA/Gd 419/18)

Podsumowanie

Jakkolwiek pojęcia opróżnienia budynku i jego wyłączenia z użytkowania są pojęciami o różnych definicjach, posiadają pewne punkty styczne. Jak bowiem wskazał Sąd w uzasadnieniu wyroku: „w każdym przypadku jednak, decyzja wydana na podstawie art. 68 p.b., z uwagi na daleko idące skutki dla właściciela, winna być poprzedzona wnikliwym i wszechstronnym ustaleniem i rozważeniem wszystkich okoliczności sprawy.”.