Wizerunek dotyczy tylko osoby fizycznej!

Dobro osobiste w postaci wizerunku, o jakim mowa w art. 23 k.c. i art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to podobizna człowieka na obrazie, fotografii lub utrwalona w inny sposób – przyznał Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Analizę orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Warszawie warto rozpocząć od wyjaśnienia, co – zgodnie z art. 23 k.c – może być traktowane jako dobro osobiste. Przepis ten zawiera otwarty katalog, który wskazuje m.in.: wolność, wizerunek czy tajemnicę korespondencji. Jednocześnie art 23 k.c. zastrzega, że dobra te pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Drugim przepisem przywołanym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 1 sierpnia 2019 r. jest art. 81 u.p.a.p.p. Zgodnie z jego treścią rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej.

W przypadku braku wyraźnego zastrzeżenia, zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny w sprawie V ACa 501/18 orzekł, że:

„Takie dobro osobiste przysługuje tylko człowiekowi i nie ma swojego odpowiednika w postaci dobra przysługującego osobie prawnej.” (V ACa 501/18)

Podsumowanie

Jakkolwiek dobra osobiste przysługują także osobom prawnym, to niektóre z nich są zastrzeżone wyłącznie dla człowieka.

„Ochrona dóbr osobistych osoby prawnej obejmuje zatem, co do zasady, dobra związane z jej funkcjonowaniem, zapewniające jej niezakłócone działanie, takie jak jej nazwa (firma), znak towarowy, opinia handlowa, tajemnica korespondencji. Dobrem osobistym osoby prawnej jest też jej dobre imię rozumiane jako dobra sława, marka, renoma, ugruntowana pozycja. Niedopuszczalne natomiast jest przypisywanie osobie prawnej dóbr osobistych powiązanych ze sferą odczuć, takich jak np. godność.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 10 kwietnia 2019 r., I ACa 17/18).