Bank Pekao S.A. pozywa Frankowiczów i przegrywa!

Wielu Frankowiczów zastanawia się, jakie mają szanse na zwycięstwo z Bankiem w sprawie ich kredytu. Z obawy przed porażką wstrzymują się z działaniem. Okazuje się jednak, że nie ma na co czekać. Banki przegrywają nawet w sytuacjach, kiedy to one pozywają Frankowiczów.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku (sygn. akt I ACa 677/19) z 30 grudnia 2019 r. zapadł właśnie w takiej sprawie. Bank Pekao S.A. wypowiedział Frankowiczom umowę, którą zawarli w 2005 r. z Bankiem BPH z siedzibą w Krakowie. Sąd nie tylko uznał wypowiedzenie umowy przez Bank za bezskuteczne, ale zasądził także odfrankowienie umowy kredytowej.

Orzeczenie oparte zostało na poglądzie Sądu Najwyższego (sygn. akt IV CSK 309/18) wskazującym, że zapisy dotyczące waluty kredytu frankowego stanowiły kamuflaż rzeczywistej treści umowy, która miała być i była realizowana w złotówkach. Dodatkowo Sąd zauważył, że we wnioskach kredytowych strony podawały kwotę kredytu wyrażoną w złotych.

Na tej podstawie Sąd uznał, że umowa od samego początku jest kredytem złotówkowym i żadna ze stron nie ma podstaw do roszczenia od drugiej jakichkolwiek sum we frankach szwajcarskich. Umowa została odfrankowiona, a wszelkie koszty procesowe poniósł Bank. Wyrok jest prawomocny.

Wnioski

Za Frankowiczami stoi coraz bardziej stabilne orzecznictwo Sądów, które sprawia, że Bankom trudno wygrać nawet te sprawy, w których to Frankowicz jest pozywany.

Również BPH oferowało kredyty frankowe niezgodnie z dyrektywą konsumencką, co potwierdzają kolejne korzystne wyroki.

Dlatego należy działać i pozywać Banki, zachęcamy www.frankowiczudzialaj.pl.

Szołajski Legal Group prowadzi spory frankowe z Bankami i chętnie pomaga konsumentom.

Deutsche Bank po raz kolejny prawomocnie przegrywa!

Sąd Okręgowy w Warszawie, 29 lipca 2020 r. prawomocnie unieważnił w całości umowę kredytu udzielonego przez Deutsche Bank!

Oznacza to, że Deutsche Bank poniósł kolejną porażkę przed sądem odwoławczym – co konsekwentnie pokazujemy w rozpoczętym niedawno cyklu, opisującym zwycięstwa Frankowiczów w postępowaniach przeciwko Deutsche Bank.

 

Sąd Okręgowy podtrzymał wyrok Sądu I instancji – Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia, który w wyroku wydanym w sprawie o sygn. akt VI C 1477/17 unieważnił przedmiotową umowę.

Sąd Odwoławczy w sprawie o sygn. akt V Ca 897/19 przyznał rację Frankowiczce i uznał klauzule przeliczeniowe stosowane w umowie przez Deutsche Bank za klauzule o charakterze niedozwolonym.

Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę, że Frankowiczka nie została przez bank należycie poinformowana w zakresie ryzyka, jakie niosło ze sobą zawarcie umowy kredytowej denominowanej w walucie obcej.

Stanowisko Sądu Odwoławczego było jasne – obie strony umowy kredytowej tj. Frankowicz oraz Deutsche Bank, miały na celu udzielenie kredytu w PLN a nie w CHF. Podobnie rzecz miała się z dokonywanymi przez Frankowicza spłatami rat kredytu.

Orzeczeniem Sądu powódce należy się zwrot wszelkich wpłat dokonywanych przez 10 ostatnich lat przed datą wniesienia pozwu.

 

Wnioski

Frankowicze, którzy wzięli kredyty w Deutsche Banku nie mają już wątpliwości, że ich umowy kredytu mogą być uznane za nieważne lub mogą zostać odfrankowione.

Wyroki unieważniające umowy kredytu CHF w Deutsche Banku zapadają zarówno przed sądami pierwszej jak i drugiej instancji.

Frankowicze nie mają na co czekać, powinni działać!

Szołajski Legal Group zachęca do składania pozwów przeciwko Deutsche Bank, ponieważ linia orzecznicza jest korzystna dla Frankowiczów!

Odfrankowiona umowa kredytu w GetinNoble Bank!

Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 264/19) odfrankowił kredyt udzielony przez Getin Noble Bank i zmienił go na kredyt w złotówkach. W wyroku z 14 października 2019 r. Sąd nie rozstrzygnął jednak o oprocentowaniu tego kredytu.

Sąd Apelacyjny rozpatrywał apelację Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 18 grudnia 2018 r. (sygn. akt XXV C 2541/17). Sąd Okręgowy unieważnił umowę kredytu z uwagi na:

1) zamieszczenie w umowie kredytu abuzywnego mechanizmu indeksacji oraz

2) ustalenia kwoty kredytu do zwrotu samodzielnie przez bank.

Orzeczenie Sądu Apelacyjnego jest prawomocne, ale nie jest jednoznaczne z uwagi na wątpliwości, co do oprocentowania kredytu.

W uzasadnieniu wyroku, Sąd Apelacyjny powołał się na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 r. (polska sprawa frankowa). Stwierdził też, że:

1) umowy nie można uzupełnić ani kursem rynkowym ani kursem średnim,

2) cały mechanizm indeksacji, jako wystawiający kredytobiorcę na nieograniczone ryzyko kursowe, tj. zarówno indeksacja jak i odesłania do tabel kursowych, jest nieuczciwy.

Ciekawostką w tym wyroku jest brak odniesienia się przez Sąd Apelacyjny do oprocentowania kredytu. Dokonując odfrankowienia, Sąd pozostawił oprocentowanie w dotychczasowej formie. Do spłacenia pozostał więc kredyt w złotówkach, z oprocentowaniem opartym o LIBOR dla franka szwajcarskiego!

Wnioski

To ważne orzeczenie, albowiem kontrowersyjne. Sąd Apelacyjny odmówił unieważnienia umowy kredytu stwierdzając, że można go odfrankowić i spłacać, jako kredyt w złotówkach.

Sąd nie rozstrzygnął także o oprocentowaniu. Kredyt zatem jest w złotówkach, oprocentowany w oparciu o LIBOR dla franka szwajcarskiego. Jest to znacznie korzystniejsze oprocentowanie niż przy kredytach złotówkowych.

Frankowicze zapowiadają kasację. W ocenie Szołajski Legal Group bardzo słusznie – w takich okolicznościach unieważnienie umowy kredytu jest konieczne!!!

Wizerunek dotyczy tylko osoby fizycznej!

Dobro osobiste w postaci wizerunku, o jakim mowa w art. 23 k.c. i art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to podobizna człowieka na obrazie, fotografii lub utrwalona w inny sposób – przyznał Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Analizę orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Warszawie warto rozpocząć od wyjaśnienia, co – zgodnie z art. 23 k.c – może być traktowane jako dobro osobiste. Przepis ten zawiera otwarty katalog, który wskazuje m.in.: wolność, wizerunek czy tajemnicę korespondencji. Jednocześnie art 23 k.c. zastrzega, że dobra te pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Drugim przepisem przywołanym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 1 sierpnia 2019 r. jest art. 81 u.p.a.p.p. Zgodnie z jego treścią rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej.

W przypadku braku wyraźnego zastrzeżenia, zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny w sprawie V ACa 501/18 orzekł, że:

Takie dobro osobiste przysługuje tylko człowiekowi i nie ma swojego odpowiednika w postaci dobra przysługującego osobie prawnej.” (V ACa 501/18)

Podsumowanie

Jakkolwiek dobra osobiste przysługują także osobom prawnym, to niektóre z nich są zastrzeżone wyłącznie dla człowieka.

Ochrona dóbr osobistych osoby prawnej obejmuje zatem, co do zasady, dobra związane z jej funkcjonowaniem, zapewniające jej niezakłócone działanie, takie jak jej nazwa (firma), znak towarowy, opinia handlowa, tajemnica korespondencji. Dobrem osobistym osoby prawnej jest też jej dobre imię rozumiane jako dobra sława, marka, renoma, ugruntowana pozycja. Niedopuszczalne natomiast jest przypisywanie osobie prawnej dóbr osobistych powiązanych ze sferą odczuć, takich jak np. godność.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 10 kwietnia 2019 r., I ACa 17/18).

Prezes UOKIK – przyjacielem sądu w sprawach frankowiczów

Od 2015 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów ma możliwość przedstawienia istotnego dla sprawy poglądu z zakresu ochrony konkurencji i konsumentów. To uprawnienie Prezesa UOKiK nawiązuje do znanej prawu rzymskiemu instytucji amicus curiae (przyjaciela sądu). Skorzystanie uprawnienia jest możliwe, o ile przemawia za tym interes publiczny.

Także na wniosek skierowany przez frankowiczów, Prezes UOKiK może przedstawić swoją opinię. Należy jednak pamiętać iż opinia taka powinna być traktowana jedynie jako oświadczenie wiedzy organu antymonopolowego. Istotny podgląd Prezesa Urzędu nie ma wartości dowodowej i nie może zastępować środków dowodowych w sprawie. Wskazywane w opinii okoliczności faktyczne powinny być potwierdzone w procesie, a wymienione środki dowodowe przeprowadzone w postępowaniu sądowym.

Sprawy frankowiczów

Z uwagi na interes publiczny oraz kwestię ochrony konsumentów, Prezes UOKiK wielokrotnie wydawał istotne poglądy w sprawach frankowiczów.

Uzasadniając interes publiczny Prezes Urzędu stwierdza, iż „skala zjawiska oraz społeczne skutki sytuacji, w jakiej znaleźli się kredytobiorcy, którzy zawarli z bankami umowy kredytów hipotecznych waloryzowanych kursem CHF oraz powszechność stosowania przez banki niedozwolonych postanowień uzasadnia przesłankę występowania Prezesa Urzędu w niniejszej sprawie w granicach interesu publicznego.”

Odnosząc się natomiast do kwestii ochrony konsumentów, Prezes Urzędu stwierdza, iż sprawy frankowiczów są związane z postanowieniami umownymi stosowanymi w relacjach przedsiębiorcy z konsumentami.

W takim istotnym poglądzie Prezes UOKiK szczegółowo omawia niedozwolone postanowienia umowne zawarte w konkretnej umowie kredytu. Przedstawia także swoje stanowisko, wskazując na sprzeczność postanowień z dobrymi obyczajami oraz rażące naruszenie interesów konsumentów.

Wnioski

Zdaniem Szołajski Legal Group, warto rozważyć wystąpienie z wnioskiem o wydanie istotnego poglądu w prowadzonej przed Sądem sprawie frankowiczów.

Kompetencje urzędu przy zmianie sposobu użytkowania obiektu

Prawo budowlane nie zawiera zamkniętego katalogu przesłanek, których wystąpienie w praktyce uznaje się za zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części.

W art. 71 p.b. zamieszczono jedynie przykładowy, otwarty katalog wskazujący, co należy rozumieć jako zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego.

Zgodnie z jego treścią, zmianą sposobu użytkowania jest w szczególności:

  • podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń,
  • podjęcie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zaliczanej do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Zakres czynności podejmowanych przez organ

Określenie sposobu prawnie wiążącego użytkowania obiektu stanowi swoisty punkt wyjścia do porównania go następnie z faktycznym (rzeczywistym) wykorzystywaniem – uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.

„W drugim kroku organ ma z kolei obowiązek dokonać pewnego zestawienia pierwotnego i obecnego przeznaczenia obiektu lub jego części.” (IV SA/Po 423/19)

W wydanym wyroku – z 2 października 2019 r. – Sąd stwierdził także, że w dalszej kolejności, w sytuacji stwierdzenia, że sposób pierwotny oraz sposób obecny się nie pokrywają organ powinien ustalić czy można to, w rozumieniu art. 71 ust. 1 pkt 2 p.b., uznać za zmianę sposobu użytkowania.

Podsumowanie

Zgodnie z art. 71 ust. 2 p.b. zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej. W zgłoszeniu tym należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części.

Zmiana sposobu użytkowania zanim urząd oceni zgłoszenie jest samowolą. Legalizacja takich zmian odbędzie się w nadzorze budowlanym.